Przemoc w rodzinie i jej negatywne konsekwencje zdrowotne są na tyle rozpowszechnione, że wielu ekspertów zaleca lekarzom rutynowe badania  przesiewowe wszystkich pacjentek pod kątem przemocy w ich życiu. O przemoc należy pytać wprost, z troską i empatią, gdy w gabinecie nie ma osób trzecich.  

Rozmowy o przemocy nie są łatwe, zazwyczaj wywołują silne uczucia. Jednak mówienie o przemocy w sposób otwarty ma ważny walor terapeutyczny i pozwala lepiej ocenić rozmiar przemocy. Zanim zaczniemy zadawać pytania o przemoc, warto uprzedzić, że jest to standardowa procedura, która dotyczy wszystkich pacjentek.

W celu zdiagnozowania form przemocy można zadać następujące pytania:
• przemoc fizyczna: Czy przychodzi Pani na myśl choć jeden przypadek, kiedy partner szarpnął Panią lub popchnął? Czy zdarzyło się kiedyś, że partner mocno Panią schwycił lub nie pozwolił Pani opuścić pokoju? Czy kiedykolwiek partner rzucił czymś w Panią? Czy partner bił Panią po głowie, kopał, wykręcał ręce? Czy zdarzyło się, że partner Panią dusił?;

• przemoc psychiczna: Gdy Pani partner chce Panią obrazić, to jakich wyzwisk używa? Czy często ma Pani poczucie, że niczego nie udało się Pani zrobić dobrze? Czy partner kiedykolwiek zabraniał Pani spotykania się czy rozmawiania z określonymi osobami z Pani rodziny? Czy naciskał na zerwanie z nimi kontaktów? Jeśli dochodzi do kłótni, jak się wtedy zachowuje partner? Czy partner straszy Panią? Jakiego rodzaju groźby padają? Czy partner rzucał kiedyś jawne groźby, że zabije Panią, dzieci lub siebie?;

• przemoc seksualna: Czy partner zmusza Panią do współżycia seksualnego? Czy zdarzyło się choć raz, że partner zawstydził Panią lub sprawił, że poczuła się Pani niezręcznie z powodu seksu? Czy partner ma jakieś sposoby skłaniania Pani do odbycia stosunku, kiedy nie ma Pani na to ochoty?;

• wykorzystywanie dzieci do sprawowania kontroli i karania ich matki: Czy partner w jakiś sposób usiłuje wykorzystać dzieci przeciwko Pani? Czy partner kiedykolwiek groził, że zabierze dzieci lub zrobi im krzywdę, jeśli Pani go opuści?;

• przemoc ekonomiczna: Czy partner ogranicza Pani wydatki? Czy partner zabiera Pani pieniądze? Czy partner łoży na utrzymanie dzieci? Czy zaspokaja podstawowe potrzeby rodziny?.
 
Warto dodatkowo zadać pytania, które pomogą oszacować stopień nasilenia przemocy – zarówno pod względem częstotliwości, jak i intensywności:

Czy może Pani opisać pierwszy incydent, kiedy partner uderzył Panią lub przestraszył? Kiedy to miało miejsce?;
Czy może Pani opisać najpoważniejszy akt przemocy, który Panią zaniepokoił lub najbardziej przestraszył?;
Czy może Pani opisać ostatni incydent?;
Jak często dochodzi do stosowania przemocy przez partnera? Czy którykolwiek z rodzajów przemocy (fizyczna, emocjonalna bądź seksualna) uległ nasileniu?.

Pominięcie w wywiadzie pytań o przemoc bądź jakiekolwiek oznaki zniecierpliwienia czy niedowierzania w trakcie rozmowy o przemocy mogą sprawić, że pacjentki nie zdecydują się na ujawnienie swojego problemu i zrezygnują z szukania pomocy.

Do pytań o kwestie związane z przemocą warto regularnie powracać. W ten sposób kobiety, które z różnych powodów nie ujawniły problemu przemocy, będą miały szansę to uczynić przy okazji kolejnej wizyty.

Należy podkreślić, że rutynowe badania przesiewowe mogą być pomocne jedynie wtedy, gdy personel medyczny jest w stanie podjąć odpowiednią interwencję w sytuacji ujawnienia przemocy.